108 bladzijden

Met op de achtergrond wat rustige muziek via Spotify deed ik ineens op een zondagavond mijn laptop dicht. Gewoon dicht en helemaal uit. Telefoons ook.
Ik begon aan het eerste boekje uit de serie Goddeeltjes. Zo uit het niets. Ik begon te lezen en te lezen, zonder dat ik al lezende afdwaalde en stukken op de bladzijden oversloeg. Met een potlood maakte ik zelfs aantekeningen. Het ging allemaal vanzelf.
Had ik tijdens mijn schooltijd maar dit gevoel, sommige boeken waren natuurlijk wel enigszins de moeite waard om te lezen. En wat voelde ik me ook dom de eerste jaren in Italië. I Promessi Sposi, Dante's Hel, Shakespeare, de klassiekers en niet alleen die waaraan continue door iedereen werd gerefereerd. Maar nee, nooit kon ik me er in vastbijten. Of totaal in een boek kunnen verdwijnen, of uren achter elkaar kunnen studeren. Waarom lukte dat nooit eerder?
Nu gelukkig wel, en geheel vanzelf, 108 bladzijden lang. Hoera!
Mail me niet meer, app me niet meer. Ik ben aan het lezen. Geen idee waar dit toe leidt, en of de grote namen hier ooit op tafel komen, maar het begin is er en ik ben er blij mee.