Waarom ik mijn jongens (tijdelijk) van voetbal haal
1) Ze leren er niks. Of zoals ze hier tussen Arnhem en Nijmegen zeggen: Ham 'n eggs! Ondanks de inzet van goede jeugdige trainers die een gedegen sportopleiding volgen en sowieso altijd beter zijn dan coachende vaders die Diep! en Breed! roepen, leren ze er nauwelijks iets bij. Overspelen, trucjes en aannames leren ze ook op straat en op het pannaveldje op school. Anders wel voor van de papa's in hun midlife.
2) Alle sociale vaardigheden die je er als ouder consequent probeert in te stoppen worden er afgeleerd. Ze leren niet met verlies om te gaan (wat ze al zien op TV bij huilende en boze volwassen mannen), niet de andere spelers af te blaffen (wat ze ook al zien TV), ze stellen zich aan, ze raken gefrustreerd, enzovoort, enzovoort.
3) Het clubbeleid dat graag wil dat iedereen gelijk is. Maar nee, niet iedereen is gelijk. Sommige zijn gewoon beter dan anderen. En het excuus dat meedoen belangrijker is dan winnen gaat niet op voor de klas van 2005. Winnen, winnen, winnen. Er zijn ook toernooitjes, met medailles en bekers. Jongens willen winnen. Voetbal gaat over winnen, een verliezer is een loser.
4) De verantwoordelijkheid van ouders die niet wordt genomen. Als je kind het niet leuk vindt, en dat zie je aan het kind, dan zijn er genoeg andere sporten om te proberen. Resultaat van het aanhouden van een spelertje die er niet veel van bakt is dat hij daarop wordt aangesproken door de mondige 8-jarigen (weer zien ze dat op tv van hun idolen). Vergeet ook niet dat deze jongens vaak elkaar ook op school nog zien waar het 'jij was echt slecht' gewoon nog doorgaat buiten het zicht van ouders of juffen.
5) De verantwoordelijkheid van elftalleiders van andere clubs. Er worden stelselmatig jongens opgesteld die al bijna een snorretje hebben waarbij je vanaf minuut 1 de grote verliezen al ziet aankomen. Daarbij de totale miscommunicatie rondom planningen. Hoe moeilijk kan het zijn om een compititie in elkaar te draaien en je daaraan te houden? Wij, jaja daar is 'ie, wij drukke ouders van nu, wij stellen ons daarop in.
6) Normen en waarden. Die zijn niet overal gelijk en verschillen per club. Gelukkig ging dat bij de club van mijn jongens wel goed. Mochten ouders wel aanmoedigen maar niet te fanatiek. Coachen door ouders wordt direct in de kiem gesmoord want coachen doet alleen de trainer zo zegt de club. Maarja, soms moet je ook naar Druten of ergens bij Arnhem.
Laat mij mijn jongens maar beschermend opvoeden. Die tik op hun oog van een boerenzoon uit Dodewaard krijgen ze toch wel, of niet. En hoe de buitenwijken van Arnhem eruit zien komt ook wel op z'n tijd.
7) Chips en snoep. Waarom? Echt serieus waarom? Zelf speelde ik ook ooit in de F-jes. En na de wedstrijd was de lokale kantine van BVC nog veel erger, die stond blauw van de rook en van de frituurlucht. De sigaretten zijn nu verbannen, maar de chips en frietjes blijven. Hoera voor de dikke keepers, misschien dat er op deze manier dan geen bal meer door komt.
Niet dat we niet wonnen. De jongens met een paar anderen gingen er wel voor en haalden soms nog prima resultaten binnen. Maar de zaterdagmiddagen zaten vol frustratie over de wedstrijd van de ochtend. Het plezier ebte weg. Met alle liefde zou ik ze om 9u 's ochtends naar Groesbeek rijden of waar dan ook. In de regen, of in de blubber. Of wasjes draaien. Of schoenen poetsen. Maar week op week werd het steeds minder leuk.
Gelukkig zwemmen ze nog. Bij de Rijn in Wageningen. Een club waar ze hameren op discipline en techniek. Waar toernooien tot 3 uur lang duren maar waar geen kind zich verveelt of loopt te klieren. Een club gerund door vrijwilligers, soms bij trainingen zijn er wel 2 met 1 kind bezig. Jonge en oudere vrijwilligers maar stuk voor stuk met wat wel lijkt op een sterke pedagogische achtergrond waar menig juf nog wat van kan leren en zeker een voetbalclub.
Bij zwemmen win je eigenlijk nooit omdat het altijd beter kan. En toch winnen ze medailles. Zijn ze blij en is het ook nog eens een gezonde sport die ze met veel plezier doen en waarbij de sfeer na de wedstrijd veel beter is dan na het voetballen.
We slaan in dit jaar van het WK dus even een jaar voetbal over. Voetbal kijken we vanaf de bank en we tekenen stadions en ik print kleurplaten van Ronaldo uit. En misschien pikken we weer een wedstrijdje van FC Utrecht of NEC in de Jupiler League mee. Maar dan kan ik (bij)sturen en uitleggen, de voetbalvader zijn die ik wil zijn. To be continued. Want ze vinden het nog steeds wel heel erg leuk natuurlijk.
Of gewoon zoals Tristan zegt:
Voor voetbal heb je nodig: Dat je wilt winnen, teamspirit, tegen je verlies kunnen en ... zomer
