Amsterdam naderend wordt de trein steeds voller met keukenhulpjes, cafébazen en lunchroommevrouwen. Er wordt plat Brabants en Limburgs gepraat door de 30+ en alles rond de 20 stuitert als ware op een schoolreisje.
Plots loop twee uitgelaten en mij bekende Innovatie-award winnaars tegen het lijf. Die prijsuitreiking was om 11:15 uur. Prima tijd hoor Rai, toen stonden de perrons nog vol was het ook voor de ingang nog dringen geblazen. Beetje krom, maar krom is het nieuwe recht aldus Kromkommer.
Ook geen verrassing is het dat De Engel uit Dodewaard niet de prijs voor het meest gastvrije restaurant van Nederland heeft gewonnen. Aan de dijk bij Dodewaard zit je net iets minder hip dan in het hoofdstedelijke Okura natuurlijk.
Gelukkig strijk ik weer neer in de rust, nou ja rust, van de perskamer waar een Australische mevrouw de dienst uit maakt en om de 5 minuut schreeuwt en iedereen persoonlijk vraagt (lees: terroriseert met de vraag) wie het nu was die er thee had besteld.
Hey, en wat een enorme coole baard heeft über-culinair-journalist en de man die overjassen als geen ander kan dragen Felix Wilbrink. Nog een praatje met de altijd geconcentreerde Richard van Misset en hup de beursvloer op dan maar.
Van een Saté-Jet apparaat -ik wil niet eens weten wat je ermee kan - tot een Chick-In voor je kipnuggets. Ja, er wordt wat geinnoveerd.
Om 11:50, tadaa daar is 'ie dan, de eerste bitterbal. De frituurlucht neemt minuut per minuut toe en de drommen mensen die net nog voor de ingang stonden hebben de elk jaar grotere frituurstands weten te vinden. Mensen, jullie groeien dicht zo.
Kijk, daar hebben we Andy van der Meijde. De aan lager wal geraakte ex-topvoetballer is nu ineens barista. Van Interista naar barista dus. Ik zei het jaren geleden al, iedereen kan koffie maken zoals iedereen een biertje kan tappen.Leuke marketing stunt ja, maar Andy heeft het zo te zien echt wel naar z'n zin met een schort om.
Het verantwoordelijke PR-buro zit toevallig naast mij in de perskamer. Doen gewoon hun werk, niks Horecava's aan, het gaat over budgetten, een gemeente en een zorgverzekeraar. Een bazig type met eveneens irritant harde beltoon kijkt mee op de vingers van blijkbaar een nieuwe staffdame die de persberichten uittikt. "...smijten we dat PR-bericht er nog op" en "Heb je het al naar ANP gestuurd?" zijn de luide instructies. En ook "Ik weet nu hoe je twee kopjes espresso tegelijk kunt zetten". Misschien had De Engel dit PR-buro moeten inhuren.
Mijn tweede rondje loop ik via het PUUR-plein want dat is er dit jaar ook maar wat doet Reypenaar daar dan? Oh ja, er schijnen ook wedstrijden te zijn. Wie maakt de lekkerste hamburger en wie bakt de lekkerste pannenkoeken? Het niveau van editie 2014 is duidelijk.
Voor een laatste keer terug op de perskamer zie ik hoe een oude grijze persmeneer met krukken en stoffig jasje zijn zakken vult met de pakjes lekkere thee. Een stuk of zes smaken in zijn rechterzak, in de linkerzak gingen er wel acht.
De Twitters nog even nalopend wist ik dat het tijd was om te gaan, de spammachine #horecava stond op oorlogssterkte en ook het gelal richting de fameuze naborrel bij 't Vliegertje begon toe te nemen.
Met berichten over een frikadel met Redbull smaak en een Eindhovense uitsmijter met een biertap getatoeëerd op z'n buik verliet ik weer de Rai.
Hoera een extra trein met directe verbinding Amsterdam Rai - Nijmegen! En iedereen maar zeuren over de NS. Wij hebben gewoon een extra trein, olé, olé. Het lallen werkt nu eenmaal aanstekelijk.
Bij thuiskomst eerst maar eens wat koken en wat tweets nalezen. In het kader van een mens moet eten en we gooien niks weg bak ik wat boerenkool van gisteren op.
Ik drink een glas wijn gewoon van Albert Heijn en proost op alle bekenden en niet bekenden bij Café de Overkant en 't Vliegertje. Morgen hopelijk weer zo'n heerlijke dag. Niet vergeten een broodje halfom te halen bij broodjeszaak De Nieuwe Rai.
