Snoeien doe ik ook in mijn bestedingspatroon, en dat doe ik steeds meer bewust. Snoeien in sociale en zakelijke contacten was ook hard nodig. Een paar honderd 'contacts' minder in mijn contactenlijst voelt goed. Social cleansing, elk voorjaar weer.
Eindelijk mogen de wollen dekens en truien ook opgeborgen worden, maar het daarvoor in de plaats komende katoen voelt nog niet goed. Met een kapmes wil ik me door de katoenplantages heen slaan om fris en nieuw kantoen te voelen.
Wat niet valt weg te snijden blijft. Als een vastgewortelde plant die mag blijven, die mooi is. Ik loop er in een boogje omheen. Kijk er wat voorzichtig naar. Een vasthoudende plant geworteld in mijn hart. Steeds terugkerend, wildgroei, omni present, in straten van het centrum en in supermarkten.
Beukenhagen mogen gesnoeid, nieuw katoen mag er komen, ergens en een keer zal er weer bloesem zijn. Se son rose fioriranno.
